Ik neem u vandaag mee terug naar de adventsperiode in 2014, alweer 8 jaar gelden. Toen stonden
wij hier ook, weliswaar op een zondagochtend, maar klaar om een mooie viering te verzorgen. Die
ochtend startte echter dramatisch. De adventskrans stond die ochtend ineens in lichter laaien. Een eerste blusactie van de mannen van Luciani kon helaas niet voorkomen dat de complete krans in
vlammen opging. Dankzij snelle actie van de Beekse brandweer is erger ons bespaard gebleven.
En wij, wij hadden hoop die ochtend. Toen we de na-smeulende krans hadden laten zakken en
opgeruimd sloegen we aan het poetsen om u, zo dachten we althans, gewoon te kunnen ontvangen hier in de kerk. Snel het as opvegen en het bluswater opdweilen en door.
De realiteit was anders. Door teveel rook moesten we de kerk uit, sommigen van ons moesten zelfs even ter controle de ambulance in. De viering werd verplaatst naar de Andreaskerk. Daar zongen we vol goede hoop en vierde we de Advent. Een bewijs van de goede oecumenische samenwerking in Beek.
De lezingen van vandaag spreken ook van die hoop.
Ze vertellen ons dat er licht is aan het einde van de tunnel.
Een duidelijkere verwijzing naar Kerstmis is er niet.
In de gevangenis hoort Johannes de Doper over de daden van Jezus en hij wil horen of het echt om de Messias gaat die al zolang beloofd is. Wat hij daarop terug hoort maakt hem blij. Johannes hoort dat blinden weer zien, doden weer tot leven worden gewekt, melaatsen rein worden en zo nog meer.
Jezus daarop vertelt zelf over de daden van Johannes.
Jezus verteld aan ieder die dat horen wil over de grootsheid van Johannes. Dat hij een van God
gezonden licht is, een stem en een gids. “Niemand is groter dan Johannes de Doper” sprak Hij.
Maar Jezus zegt daarbij ook dat “de kleinste in het Koninkrijk der Hemelen is groter dan hij.”
Daarmee wil Hij hem in het juiste perspectief plaatsen.
Warme woorden kortom. Ze bieden ons een steun in de rug.
Ze geven ons moed en helpen ons op weg naar Kerstmis.
Het geeft ons vertrouwen in de toekomst. Hoe ingewikkeld die toekomst nu ook is.
Zowel in het grote geheel als voor ieder van ons afzonderlijk.
Vele van ons beseffen dat de toekomst alles behalve rooskleurig is.
Ik denk daarbij aan de oorlogen die er woeden, de armoede die er is en de grote risico’s die de
klimaatcrisis met zich meebrengen.
Maar ook het kleine leed. Hoge energierekeningen, boodschappen die steeds duurder worden en
stijgende zorgkosten. Het is zomaar een greep uit wat vele op ons af zien komen en waarvoor
sommige ook echt voor vrezen.
Maar toch, en dat zien we ook, Kerstmis komt er aan.
We zien in de dorpen feestelijk versierde straten. Hierbuiten deze kerk is De Vrijthof prachtig verlicht
en volgende week staat “Brabants mooiste” kerststal er weer. Ook in de huizen branden de lampjes
in de bomen. Op de tijdschakelaar misschien en wat minder lang dan anders, maar ze branden. Een wandeling door de wijken laat zien dat de huizen en tuinen prachtig versiert zijn. Het is een lust voor het oog.
Het word dus echt kerstmis.
Vandaag brand de derde kaars op de Adventskrans. Sinds 2015 – en jaar later dus – een bijzonder
kaarsje, lampje op batterijen en een afstandsbediening, maar ze brand.
Nog een week en alle vier de kaarsen branden.
Kort daarna kunnen we in de stal de geboorte van een bijzonder Kind verwachten.
Een belofte aan de wereld een droom van een mens, een deur open, een hoeksteen.
Nu nog klein en onschuldig. Later een mens van grootste daden.
Daden die Johannes de Doper in de gevangenis hoop geven. Hoop op licht en leven. Hoop op
kerstmis.

Door Dirk Naaijkens Gebedsviering Luciani, 18.00 uur Petruskerk Hilvarenbeek