Paus Franciscus wil een ‘synodale kerk’ (een meer luisterende en als gelovigen meer met elkaar gedeelde kerk), waarin leken steeds meer verantwoordelijkheid dragen. Daarmee vraagt hij in het verlengde van het Tweede Vaticaans Concilie meer aandacht voor het gemeenschappelijk priesterschap. Dat is ook waar mgr. De Korte op duidt wanneer hij een pleidooi houdt voor een heldere maar ook hartelijke en gastvrije Kerk en katholieken aanspreekt op het geloof van hun doopsel: “Er is zoveel katholiek leven als katholieken zelf waar maken… door het doopsel hebben gelovigen waardigheid en verantwoordelijkheid gekregen. Iedere gelovige die serieus betrokken is, is een vindplaats van God… gedoopten moeten werk maken van hun geloof!”.

Binnen zo’n gemeenschap van gedoopten hebben van oudsher sommigen de taak gekregen op allerlei manieren leiding te geven. Het Tweede Vaticaans Concilie ziet het ambt binnen de Kerk nadrukkelijk als een dienst aan de gemeenschap. Het is de taak van pastores, die officieel zijn aangesteld, de waardigheid van de gedoopten te waarderen en hun verantwoordelijkheid tot haar recht te laten komen.

Dit is ook wat veel betrokkenen van Samen Kerk Hilvarenbeek al jaren als gelovigen zo gevoeld en beleefd hebben. Met de benoeming door de bisschop van Marc Massaer als pastoor van de Beekse parochie en de huidige leden van zijn parochiebestuur voelen veel gelovigen van de parochie zich niet meer gewaardeerd en merkten ze dat ze niet serieus worden genomen en hun verantwoordelijkheden werden ontnomen. Dit alles in een tijdsgewricht waarin de Wereldkerk juist bezig is meer synodaal te worden, missionair en evangeliserend, en paus Franciscus ook nog eens wijst op de waarde van het zgn. “algemeen priesterschap”, gemeenschappelijk priesterschap van alle gedoopte en gevormde gelovigen. Hij geeft daarmee aan dat we bij de Kerk niet op de eerste plaats denken aan de hiërarchie en daarna pas aan de gelovigen als “consumenten” van het heil dat de geestelijkheid bemiddelt. Gelovigen zijn principieel gelijkwaardig, samen zijn we het volk van God onderweg, samen delen we in het priesterschap van Christus, dat we dan ook het gemeenschappelijk priesterschap noemen. Iedereen die de jaren zestig en later bewust heeft beleefd en meegroeide met de ontwikkelingen van het concilie hebben dit meegekregen en zich bewust eigen gemaakt. In het Beekse kreeg dit geloven ook echt handen en voeten in het toenmalige pastorale project “Samen Kerk”.

Wanneer we ons momenteel niet of heel moeilijk kunnen verenigen met de huidige pastoor en bestuur is het ook goed ons vooralsnog enigszins te distantiëren van de huidige St Norbertusparochie, en is het ook goed ons als gelovigen te verenigen omwille van ons geloof binnen de beweging Samen Kerk Hilvarenbeek. We voelen ons als katholieken van huis uit staan binnen de r.k. traditie, en zijn heel blij met het tijdelijk onderdak

dat we mogen vinden binnen de Andreaskerk. Hier willen we op basis van ons gemeenschappelijk priesterschap, maar vooral als gelovigen ons geloven vieren en voeden, zodat we dienstbaar kunnen zijn aan mens en wereld.

Wanneer we God vragen om zegen over wie en wat dan ook, dan doen we dat samen, hopend dat Hij ieder van ons mag verstaan. Wanneer een voorganger hoe dan ook bidt om zegen, dan is het uiteindelijk God die ons zegent! Laten we daarom ook op de vooravond van Pasen wakend en biddend samenkomen om het Nieuwe Leven van Pasen te vieren, laten we samen optrekken van donker naar licht, samen onze doortocht beleven, ons gelovig leven vieren, met de zegen van Boven!