In zijn laatst verschenen boek schreef paus Franciscus in zijn proloog:

“Stel je voor: we zitten samen op een schip midden op zee.
Het stormt, woeste golven gooien ons heen en weer en we beginnen
ons af te vragen wat er gaat gebeuren, maar we weten zeker dat er iets is
dat ons niet alleen drijvende zal houden, maar dat het ons ook de weg zal wijzen 
om door de storm heen te komen. We weten zeker dat we de gezichten van onze dierbaren weer zullen zien en de overkant bereiken.

Christelijke hoop is zoiets en ‘zal niet worden beschaamd’ (Rom 5:5) Het is de zekerheid van iets dat er al is, iets dat verlossing is. We komen het tegen op onze levensreis en, aan het einde

zullen we God ontmoeten.

Hoop is het anker en het zeil van het schip in het midden van de storm. Het is een anker omdat het concreet en niet diffuus is en zijn wortels vindt in de zekerheid van wat God beloofd en

gerealiseerd heeft in Jezus Christus.

Het is ook het zeil, want het geeft ons niet alleen zekerheid, maar stelt de boot ook in staat om vooruit te komen op het water. Zo geeft het ons niet alleen de stevigheid van het anker,

maar vangt het ook de wind van de heilige Geest op, die drijvende kracht die ons voortstuwt om verder te varen op de open zee en de kust te bereiken…

Hoop stelt ons niet teleur en vraagt er weinig voor terug. Zij vraagt ons om open te staan voor het pad dat we met haar wandelen… Het is de hoop, die nederig is en ons ondersteunt, maar we

houden haar levend met elk van onze acties, omdat we er zeker van zijn dat zij ons niet zal teleurstellen.

“Omdat hoop ‘niet beschaamd wordt’, denk ik aan jongeren, aan de vele migranten die gedwongen worden hun land te verlaten, aan hen die beroofd zijn van hun vrijheid, aan hen

die lijden onder de gevolgen van oorlogen, aan de miljoenen armen over de hele wereld die worstelen om te overleven, aan de vrouwen die over de hele wereld nog steeds

vechten voor echte gelijkheid. In al die mensen die voor ons geen statistieken zijn
– verre van dat – maar echte gezichten, waarop wij het licht van ons geloof kunnen

laten schijnen. Zij zijn degenen die me hebben geïnspireerd voor dit boek.”

Paus Franciscus overleed in de vroege ochtend van Tweede Paasdag,

20 april 2025 in de leeftijd van 88 jaar.

Bovenstaand boek is mogelijk zijn testament voor ons denken en doen.

Hem indachtig, van harte aanbevolen!