Vandaag is het Pasen, een moment waarop we de kracht van opstanding vieren. Maar wat betekent opstaan eigenlijk voor ons, hier en nu? Het is niet alleen iets dat we herdenken, maar iets dat we dagelijks mogen ervaren. 

Stel je voor, de nacht is voorbij, de horizon kleurt langzaam een beetje lichter, het eerste zonlicht breekt door de duisternis. Dat is het beeld van opstanding. Het is niet altijd groot of dramatisch, soms is het maar heel subtiel. Het kan de stilte van een nieuwe ochtend zijn of het kleine moment van vreugde na een periode van verdriet. Opstaan gebeurt in de momenten waarop we kiezen om niet op te geven. Om opnieuw te geloven in de toekomst. Om opnieuw lief te hebben.

In ons dagelijks leven staan we vaak voor uitdagingen die ons beïnvloeden: verlies, twijfel, onbegrip. Toch is er altijd dat sprankje hoop dat ons uitnodigt om opnieuw op te staan. Het is de kracht om niet vast te blijven zitten in het verleden, maar de moed te vinden om vooruit te kijken met de zekerheid dat we niet alleen zijn. Opstaan betekent dat we niet blijven hangen in wat achter ons ligt. Het betekent dat we de moed hebben om door te gaan, zelfs als de weg moeilijk is. Het is een keuze om in het licht van vandaag te stappen, om te geloven dat elke dag een nieuw begin kan zijn.

Pasen herinnert ons eraan dat, net als de natuur die steeds weer opnieuw tot leven komt, wij ook altijd weer kunnen opstaan uit de duisternis. Elke nieuwe dag biedt ons de kans om in het licht te stappen, om liefde en vrede uit te dragen, om in hoop te leven.

Vandaag vieren we de opstanding, niet alleen van een verre tijd, maar ook in onszelf, in onze gemeenschap, in onze wereld. In het licht van Pasen durven we in het voetspoor van Jezus weer op te staan en mogen we geloven in de kracht die ons hier telkens weer bij helpt. Laten we dat licht koesteren en verspreiden, elke dag opnieuw. 

Door Fieke van Poppel